“Samimiyet” Sizlik…

“Sakla samanı gelir zamanı” son zamanın dostluklarına o kadar çok benziyor ki. “Birgün elbet işim düşer, o orada dursun. Hayatımdan çıkmasın”…

Hiç birimiz samimi değiliz. Yalan sohbetlerimiz, yalan gülüşlerimiz, yalan gözyaşlarımız. Artık arkadaşlıklara, dostluklara, birlikte atılan hoş kahkahalara, birlikte dinlenen şarkılarda yaşanan hüzne inancımı öyle yitirdim ki. Kapının önündeki paspasın altında her daim bulunan anahtar gibi olmaktan bıktım. Öyle ki hayatına öyle yada böyle girmiş bir insandan, minibüsten iner gibi, “Müsait bir yerde inebilir miyim?” diyerek çıkıp gidilmiyor.

Gitmek istiyorsun, gidemiyorsun…