İnsanlar Neden Yeni Bir Eve Taşınmak İster?

Ev, insanın iç huzurunu bulduğu, rahatladığı, korunduğu bir sığınaktır. Zamanla kendi parçası olur, can dostu olur. Öfke evde atılır, sırlar evde paylaşılır. Yeri gelir duvarlarla konuşulur, yeri gelir sık sık kirlenen cam-pencereye küfredilir…

Yeni bir ev yeni bir umuttur. Yeniden başlamaktır hayata. Yapılan yanlışlıklar sanki ev değişince silinecekmiş gibi gelir insana…

Yepyeni temiz bir sayfa açmaktır. Tüm kahpe yüreklilerden kaçmaktır aslında. Savaşma gücünü yitirmiş insanlara hastır…

Yeni okumaya başladığım Pierre Lemaitre’nin “Alex” romanı beni tam bu noktada yakaladı. Aslında o kadar ufak bir ayrıntıydı ki bu. Hayata yeniden başlamak için evinden taşınan insanlar…

Bundan yaklaşık 2 yıl önce taşınma kararı aldık. Evi tuttuk. Eşyaları topladık. Taşınacağımız günün gecesi, ağlama krizine girdim. Ne olursa olsun burası benim sığınağımdı, benim bir parçam haline gelmişti. Ama yapamadım, vazgeçtik. Son gece herşeyi iptal ettik…

“Ev deyip geçmemek lazım. Ne olursa olsun ihanet etmemek lazım. Yaşananlar ne kadar acı olursa olsun, yaşanan mutlulukları es geçmemek lazım…” der bir tarafım. Ama diğer tarafım. “Yeni bir sayfa, tertemiz bir sayfa aç Nihal. Bu ev sana mutlulukta yaşattı ama unutma, üzüntülerin kralını yaşattı. Ne çok şey öğrendin bu evde, ne çok tecrübe edindin acılarınla. Bırak, herşeye yeniden başla. Daha tecrübeli, daha merhametsiz bir yürekle…”