Müthiş Bir Hafta Sonu Tatili: Burgaz Adası

Bu hafta sonu süper bir bahar havası yaşandı İstanbul’da. Bizde bunu fırsat bildik ve Burgaz Adası‘nda 1,5 günlükte olsa tatil yapmaya karar verdik…

Adalar İstanbul’da yaşayıp da, bir adım ötede olan bir doğa cennetidir. Seçimimizi Burgaz Adası‘ndan yana kullandık. Çünkü ben hiç gitmemiştim ve merak ediyordum. Büyük Ada ve Heybeli Ada‘ya nazaran daha küçük olduğu için keşfetmesi de kolay olacaktı 🙂

Önce bisiklet turuyla adanın sağ tarafına doğru gitmeye başladık. (Bu kısım adanın batısı oluyormuş.) Bisiklet turunun sonunda Kalpazankaya Restaurant’ta bulduk kendimizi. Öğle yemeğimizi burada yedik. Balık sefasını akşam yemeğine düşündüğümüz için, öğle yemeğinde nefis bir Tandır Kebabı ziyafeti çektik. Gerçekten çok lezzetliydi…

Tura başladığımız noktaya geri döndük ve bu sefer bisikletleri bırakıp, yürüyerek adanın sol tarafını keşfetmeye çıktık. Uzunca bir yol ve yokuş çıkılıyor. Bayrak Tepe. Bayrak Tepe‘nin  manzarası muhteşem. Tüm yorgunluğa değiyor…

Tarihi Hristos Manastırı’da burada buluyor ama ziyaret etme girişimde bulunmadık. İşte o kısım korku filmi gibiydi. Bahçesinde sürekli havlayan bir köpek ve pencereden tuhaf tuhaf bakan tipler vardı 🙂

Rum Mezarlığı ziyaretimizi de yaptık. Yıllar öncesinden kalma, mezar taşlarında fotoğrafların olduğu mezarlar vardı. Etkileyiciydi…

… veee dönüş yolu… Yokuş aşağı 🙂

Kedicik, kedicik… Her yerde beni bulur kediler. Bacaklarıma sürtüne sürtüne kendini sevdirdi kedicik 🙂

Dönüş yolunda bize eşlik etti. Sonra gitti…

Kilisede dileklerimizi dileyip mumlarımızı da yaktık. (Hiç bir şeyden de eksik kalmayız 🙂 )

Birazda sahil turu…

Bundan sonrası fotoğraflarda yok. Zaten fotoğraf çekme sevdalısı olan ben Burgaz Ada turumuzda doğru düzgün hiç fotoğraf çekmemişim. Bu sefer fotoğraf çekmenin değilde, seyre dalmanın keyfini çıkartmışım…

Gün batmadan sahilde sıra sıra dizilmiş restaurantlar arasında Sahil Restaurantı seçtik. Çeşit çeşit mezeleriyle balığa yer bırakmadı midemizde. Balıksız rakıyla günü sonlandırmak da olmazdı…

Devamını hatırlamıyorum 🙂

Gözlerimi martı sesiyle açtım. O kadar güzel uyumuştum ki… Pansiyona nasıl gittiğimizi hiç hatırlamıyorum. Eşim sağ olsun. İçtiğin zaman yanında mutlaka aklı başında biri olmalı 🙂

Güzel bir pazar kahvaltısı. Vazgeçilmezim menemenle birlikte sıcak ekmekler… Offf offf offf… Yazarken canım çekti tekrardan 🙂

Başımda ağrımıyor. “Nasıl bir havadır bu Allah’ım” diyorum içimden…

Kahvaltı sonrası artık evimize dönme vakti gelmişti. Çok yorulmuştuk…

Eşim:

“Heybeli Ada’da tura ne dersin?”

“Cık”…